Einde reis Lima-La Paz + 1e week La Paz

Ik begin het varhaal op het laatste stuk van Lima naar La Paz omdat eerder het verhaal niet doorgekomen is...denk ik. Ik heb er 34 uur reizen op zitten in deze bus...

De buschauffeur kon me alleen een paar kilometer van mijn hotel brengen.
Daar ik 0 Boliviano’s had en dus geen taxi kon betalen was ik volledig hopeloos.
Een Boliviaanse moeder met dochter en zoon zagen mijn situatie en hebben mij door dik en dun gesteund. Eenmaal bij de bus terminal hebben zij een taxi betaald, zijn met mij mee gegaan en hebben mij geholpen het hostel te vinden. Wat een warmte…wat een hart. Voor een vreemdeling.

Eenmaal in het hostel..wat blijkt…mijn kamer is gegeven aan een stel dat 2 maanden blijft. Effe extra Boliviano’s pakken. Ik was woest! Eenmaal in mijn dorm aangekomen wilde ik douchen…stond er 1 te pissen in de douche! Dan effe wat drinken en toevallig kwam ik de manager tegen..de man met wie ik een afspraak had betreffende mijn kamer.

Ik heb de manager (midden in een feest in de bar) vriendelijk gezegd dat we morgen gaan praten.
En hij zal te horen krijgen hoe mijn dag was en hoe ik me voel. Hij zal weten dat zijn keuze om mijn kamer te vergeven een korte termijn keuze is en dat slechte publiciteit op de lange termijn zwaarder weegt. Ik heb de rest van de nacht (tot een uur of half 3) op internet alle alternatieven er bij gepakt.
Morgen ben ik weg hier.

Week 1 in La Paz
Leuk verhaaltje: Een dag later heb ik een tas gevuld met chocolade en ben met een vergoeding (het dubbele van de taxirit gisteren) naar El Alto gegaan om het Boliviaanse gezin te bedanken.
Ik zal nooit vergeten hoe zij deze gringo gered hebben want zonder hen was ik nergens, kwetsbaar met 2 grote tassen in een stad vol dronkelappen. Eenmaal daar ben ik hartelijk ontvangen en kreeg ik een groot bord vol rijst en vlees. Wat een geweldige mensen. Dat ik ze dubbel terug betaal is nog niks. Ze hebben een hart van goud! Ik ben uitgenodigd voor een volgende keer.

Omdat ik de manager van Bash & Crash niet tegen kwam ben ik maar zonder gesprek verder gegaan.
Ik hoop dat de manager zijn zakken goed gevuld heeft met dat koppel in mijn kamer, want ik ga de tent tot op de bodem kapot “refereren”.

Ik vond een plek in de buurt, hostal pirwa, waar het niet dagelijks los gaat maar waar een heerlijke ontspannen sfeer hangt. Hier heb ik mijn Australische vrienden leren kennen: Rosie en Jerome.
Ik heb nog nooit mensen leren kennen die zo veel interesse tonen in jou zonder jou te kennen.
Met hun heb ik een tour door de stad gemaakt (gratis tour).
Ze vragen alleen een kleine bijdrage als fooi om anderen te kunnen helpen.
En een van de aanwezigen met een camera van rond de €1000 om zijn nek gaf een gulle bijdrage van….2 Boliviano’s! En ja hoor…een Nederlander…shit (een landgenoot).

De Spaanse lessen gaan heel goed maar zijn ook heel intensief. De taal valt nog niet mee.
Mezelf redden hier gaat stukken beter maar vraag me nog nietom grammatica.
Ik leer dagelijksboeiende mensen kennen die komen en weer gaan. Zo is het hier.
Al na een week ben ik hier kind aan huis en ook in de stad begin ik mensen te herkennen.
Erg grappig. Ik hou van de stad…vooral om hoe het er uit ziet. De mensen houden van je of moeten niks van je hebben en kijken je met een rotkop aan. Dat is soms moeilijk te slikken voor mij.

Inmiddels heb ik ook de Camino de la Muerte gedaan (mountainbikend). Het was koud, het was nat maar echt heel gaaf! Jerome en Rosie vonden het ook leuk. Maak alleen geen fout…want je stort honderden meters de afgrond in. Dat ik nood-adresgegevens moest invullen gaf me wel de rillingen.

Over rillingen gesproken…als je in La Paz een wat hoger gelegen hoofdstraat op loopt zie je de witch market. Daar hangen ongeboren lama babies die geluk zouden moeten brengen. Ik heb al gezien dat er een op straat op het vuur gegooid wordt. Elk land zijn cultuur,maar ik wordt er een beetje treurig van. Om hier te leven moet loodzwaar zijn. Je loopt constant berg op of berg af op deze enorme hoogte (3600 meter gemiddeld). Het is afzien maar het is ook de mooiste stad die ik echt ken. Love it!